Hikmet, Nâzım: Fegyvertelen vitézek (Silahsız İnsanlar in Hungarian)

Beş kıtanın içinden başladı sefer
Gidildi kuzeye doğru, gidildi,
Ormanlar, kayalar, göller, denizler
Şehrine varıldı, şehir yeşildi.
 
Bu gelenler silâhsız adamlardı
Her birisi yüreğini çıkardı.
Her yürekte güzel bir şeyler vardı,
Hayata sevdalar ilân edildi.
 
Geceler beyazdı, gündüzler serin,
Sözleri dövdüler dan dan da din din,
Örsünde sıcacık yüreklerinin
Ölüm bu sözlerden güçlü değildi.

Öt világrészből jött a nagy menet.
Északnak fel mind áradt és ömölt
a szirtek, erdők, tavak s tengerek
városába, mely végig csupa zöld.
 
Így jöttek ők, fegyvertelen vitézek,
s mindegyik felmutatta a szívét,
és minden szívben volt valami szép,
s szerelmesen mind azt suttogta: élet.
 
A nappal hűs volt, az éjek fehérek.
S szivük forró üllőjén egyre csak
kovácsolták kip-kop, a szavakat; –
a halálnál hatalmasabbakat.