Janík, Pavol: New York

Na vodorovnom zrkadle
vystretého zálivu
trčia hroty hranatého mesta
zabodnuté priamo do hviezdnatej oblohy.

V ligotavom mori lámp
nádherne stroskotávajú
flirtujúce flitrové lodičky
na tvojich vzrušujúcich nohách
plávajúcich v podpalubí
večerných brokátových šiat.

Odrazu sme nezvestní
ako ihly v labyrinte staniolu.

Niektoré veci berieme osobne -
siahodlhé limuzíny,
vypĺznuté veveričky v Central parku
a kovové telo mŕtvej slobody.

V New Yorku sa predovšetkým stmieva.

Zažne sa trblietavá tma.

Tisícramenný luster veľkomesta
píše každý večer na lesklý povrch vody
Einsteinov odkaz o rýchlosti svetla.

A ešte predtým súmrak zaplaví
strieborné plátno newyorskej oblohy
hektolitrami hollywoodskej krvi.

Kam siaha ríša z mramoru a zo skla?
Kam mieria rakety štíhlych mrakodrapov?

Boh si kupuje hot dog
na dne šesťdesiatposchodovej ulice.

Boh je černoch
a miluje sivú farbu betónu.

Narodil sa syn samého seba
v papierovej škatuli
od najnovšieho typu otroka.

W horyzontalnym lustrze
rozciągniętej zatoki
kanciaste punkty miasta
dźgają bezpośrednio w rozgwieżdżone niebo.

W połyskującym morzu lamp
łodzie flirtują zalotnie
drżąc cudownie
poruszone twoimi stopami
gdy płyniesz na dolnym pokładzie
w brokatowej wieczorowej sukni.

Nagle  się zgubiliśmy
jak igły w labiryncie z aluminiowej folii.

Kilka rzeczy bierzemy sami -
długie limuzyny,
wyliniałe wiewiórki w Central Parku
i metalowy korpus martwej wolności.

W Nowym Jorku zapada zmrok.

Rozjaśnia się błyszcząca ciemność.

Mega miasto uzbrojone w tysiące blasków
co wieczór na lśniącej powierzchni wody
opisuje prawo Einsteina o prędkości światła.

Ponownie przed zmierzchem
ze srebrnego ekranu spływa
hektolitrami krew z Hollywood.

Gdzie sięga imperium ze szkła i marmuru?
Dokąd zmierzają wąskie rakiety wieżowców?

Bóg kupuje hot doga
na dole sześćdziesięciopiętrowej ulicy.

Bóg jest czarny
i uwielbia szary kolor betonu.

Jego syn narodził się z samego siebie
w papierowym pudełku
z najnowszego rodzaju niewolnika.