Ex offo (Slovak)
Každý deň beriem do ruky pero s obavami, že celkom nadarmo. Nad papierom sa zaťahujú mraky úradovania ako ťažké nepriehľadné závesy.
Nastáva dokonalá neónmi vysvietená kancelárska tma. Nevidno v nej nič zo života okrem lacného erárneho nábytku, rôzne naladených tvárí kolegov a vždy rovnakej strechy susedného domu. A k tomu, aby sa nepovedalo, kúsok oblohy, súkromný kvetináč a telefón, ktorý nás zdanlivo spája so svetom. Ale my dobre vieme, že nás spája iba s ďalšími kanceláriami. Treba podotknúť, že aj to iba vtedy, keď nie je pokazený. Čo sa nám už dávno nestalo.
Nevidíme nič a nevieme o ničom. Nevieme nič o tom, že na dennom svetle sa na povrch húževnato derú nové pramene, zo všetkých otvorov zeme tryská záhadná voda. Číra a spravodlivá, odmeriavajúca čas a ostatné miery nášho života, úpenlivo hľadajúca cestičky pre návrat do zeme.
Z oblohy náhle zlietajú vtáci, lietadlá, kométy a iné nebeské predmety. V galériách padajú obrazy zo stien a sochy z podstavcov. Niečo sa deje. Dačo sa začalo.
Modrým atramentom si značím tep, počet mŕtvych, výšku spôsobených škôd, medzimestské telefonáty a prerušenia pracovnej doby.
Viem, že túto báseň dostanem k náhrade, alebo si ju odpracujem v deň pracovného pokoja po predchádzajúcom súhlase zamestnávateľa. Uploaded by | Répás Norbert |
Publisher | Slovenský spisovateľ, Bratislava / Edícia Nová poézia |
Source of the quotation | Do videnia v množnom čísle, ISBN 80-85543-00-1 |
Bookpage (from–to) | 07-08 |
Publication date | 1985 |
|
|
Ex offo (Macedonian)
Секој ден го земам перото в рака со страв, дека сето тоа е залудно. Над хартијата се надвиснале облаци на администрациајата, како тешки непроѕирни завеси.
Настапува совршена, со неонски светилки осветлена канцелариска темнина. Во неа ништо од животот не се гледа, освен евтин државен мебел, различно расположени лица на колегите и секогаш истиот покрив на соседниот дом. И кон тоа, само да се разликува, парче небо, нечија сопствена саксија, и телефон кој привидно не поврзува со светот. Ама ние знаеме дека не поврзува само со другите канцеларии. Треба да устакнеме и тоа, не поврзува само тогаш кога не е расипан. А тоа одамна не се случило.
Ништо не гледаме и за ништо не знаеме. Не знаеме ништо за тоа, дека на дневната светлина на површината упорно избиваат нови извори, од сите отвори на земјата, клокоти таинствена вода. Чиста и справедлива, што го одмерува времето, и другите мерки од нашиот живот, упорно барајќи патеки за повторно враќање во земјата.
Од небото ненадејно слетуваат птици, авиони, комети и други небесни предмети. Во галериите паѓаат сликите од ѕидовите и скулптурите од постаментите. Нешто се случува. Нешто започнува.
Со сино мастило го означувам пулсот, бројот на мртвите, обемот на направените штети, меѓуградските разговори и паузите во работно време.
Знам, оваа несна ќе ми биде награда, или ќе ја одработам во деновите од одморот по претходна согласност од работодавецот.
Uploaded by | Répás Norbert |
Publisher | „Григор Прличев“, Скопје |
Source of the quotation | Поправката на Титаник, ISBN 9989-661-48-0 |
Bookpage (from–to) | 37-38 |
Publication date | 2005 |
|
|