Woestijne, Karel van de: Megismertek mindnyájan engem (Gij zult mij allen, allen kennen in Hungarian)

Gij zult mij allen, allen kennen,

maar 'k zal voor allen duister zijn;

want slechts wie 'k van mijn spot zal schennen

zal lichtend van mijn luister zijn.

Slechts wie na de eêlste weelde-spijzen

zal hongren naar mijn schampre smaad,

draagt eens vóór 't aangezicht der wijzen

de plooi der wijsheid in 't gelaat.

Maar hem, die mij niet heeft bekeken,

doch voor mijn hoogmoed heeft gebeên,

die zullen eens de voeten leken

van mijn geween.

Megismertek mindnyájan engem,

és mégis rejtély maradok,

csak akit lesz gúnyolni kedvem,

fényességemtől fölragyog.

Csak aki nagy étket utálva

ócsárlásomra éhezik,

hordhatja mint bölcsek barátja

arcán a bölcs ránc-jeleit.

Csak aki föl se nézhetett rám,

de gőgömért váltig epedt,

érzi majd leperegni lábán

könnyeimet.