Tasevski - Eternijan, Jovica: Бездната нè прегрнува

Во мозочните бразди

легнат, боледува до срж

и ‘ржи чудниот загар

на љубопитноста, кутрото

кутре! Тешки петна

по неговите шепи се лепат...

Паѓаме, без престан паѓаме

и збеснати раѓаме оси,

а кристалната дама,

ете, си оди!