Shakespeare, William: Sonnet 66 (LXVI. Sonnet in Dutch)

Tired with all these, for restful death I cry,
As, to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,

And guilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,

And art made tongue-tied by authority,
And folly doctor-like controlling skill,
And simple truth miscall'd simplicity,
And captive good attending captain ill:

   Tired with all these, from these would I be gone,
   Save that, to die, I leave my love alone.

Dit alles moe, verlang ik de eeuw'ge rust:
Verdienst zie ik bedelarm en naakt,
't Nietswaardig niets omringt van weelde en lust
De reinste trouw door meineed boos verzaakt'
En maagd'lijke eer met ruw geweld verkracht
Den fielt omkleed met gulden eergewaad,
Den schoonsten geest belasterd en veracht,
En kracht verkeerd geleid, gedoemd tot smaad'
Aan kennis door gezag de tong geboeid,
En dwaasheid, die aan wijsheid wetten stelt,
En eerlijkheid als dom en dwaas verfoeid,
En boosheid, die het brave in kluisters knelt; -
Dit alles moe, ging ik volgaarne heen,
Bleef na mijn dood mijn liefde niet alleen.