Shakespeare, William: Sonet 66 (LXVI. Sonnet in Polish)

Tired with all these, for restful death I cry,
As, to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,

And guilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,

And art made tongue-tied by authority,
And folly doctor-like controlling skill,
And simple truth miscall'd simplicity,
And captive good attending captain ill:

   Tired with all these, from these would I be gone,
   Save that, to die, I leave my love alone.

W śmierĉ jak w sen odejśĉ pragnę, znużony tym wszystkim:
Tym, jak rzadko zasługę nagradza zapłata,
Jak miernota się stroi i raduje zyskiem,
Jak czysta ufnośĉ krzywdzi wiarołomstwo świata,
Jak hańba blask honoru rychło brudem maże,
Jak żądza na złą drogę dziewiczośĉ sprowadza,
Jak zacnośĉ bezskutecznie odpiera potwarze,
Jak moc pospólną trwoni nieudolna władzą,
Jak sztuĉce zatykają usta jej wrogowie,
Jak naukę w pacht biorą ignorantów stada,
Jak prosta prawdomównośĉ głupotą się zowie,
Jak dobro złu na sługę najwyżej się nada.

Znużony - odejśĉ pragnę; lecz chęĉ w sobie dławię:
Jeśli umrę, sam na sam ze światem cię zostawię.