Kavafis, Konstantinos: Hogy fennmaradjon (Να μείνει in Hungarian)

Η ώρα μια την νύχτα θάτανε,
ή μιάμισυ.

           Σε μια γωνιά του καπηλειού·
πίσω απ’ το ξύλινο το χώρισμα.
Εκτός ημών των δυο το μαγαζί όλως διόλου άδειο.
Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.
Κοιμούντανε, στην πόρτα, ο αγρυπνισμένος υπηρέτης.

Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας
είχαμεν εξαφθεί τόσο πολύ,
που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις.

Τα ενδύματα μισοανοίχθηκαν — πολλά δεν ήσαν
γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας.

Σάρκας απόλαυσις ανάμεσα
στα μισοανοιγμένα ενδύματα·
γρήγορο σάρκας γύμνωμα — που το ίνδαλμά του
είκοσι έξι χρόνους διάβηκε· και τώρα ήλθε
να μείνει μες στην ποίησιν αυτή.

Éjfél után egy óra lehetett.
Vagy fél kettő talán.

                 Egy kocsmazugban
a fából készült válaszfal mögött
ketten vagyunk csak az üres teremben,
a kis petróleumlámpa alig világol.
Az ajtónál a fáradt pincér elaludt.

Senki se láthat minket. De a vágy
bennünk amúgy is oly vad lángra lobbant,
hogy minden óvatosságot kizárt.

Ruhánk kinyílt. Igaz, hogy alig is volt,
hiszen tüzelt Július mennyei hava.

Hús vad gyönyöre a
szétnyílt ruhák között.
A hús sietős meztelensége - amely
huszonhat éven átnyilallt. S ma újra itt van,
hogy fennmaradjon e költeményben.